വിനോദ് നായരുടെ "പേനകത്തി" എന്ന ബ്ലോഗ് എന്നെ ഒത്തിരി ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. ലളിതമായ അവതരണത്തിലൂടെ കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ പോസിറ്റീവായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ രീതിയാണ് എന്നെ ആ ബ്ലോഗിലേക്ക് ആകര്‍ഷിക്കുന്നത്. പലപ്പോഴും അങ്ങനെ എഴുതണം എന്നു ഞാന്‍ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരിയ്ക്കലും അത് സാധിച്ചിട്ടില്ല. എഴുതിത്തെളിയും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ വീണ്ടും ഞാന്‍ എഴുത്തുകയാണ്. പേനാകത്തിയുടെ കഴിഞ്ഞ ഒരു ലക്കത്തില്‍ മാമ്പഴമാണ് വിഷയം. അതും നാട്ടുമാവിലെ മാമ്പഴം. എന്റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ മാങ്ങാപഴം. മാമ്പഴം എന്ന വാക്കുകേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ നാട്ടില്‍ എന്റെ വീടിന്റെ അയല്‍വക്കത്തുള്ള ആ വലിയ മാവിനെയാണ് ഓര്‍മ്മ വരുന്നത്. ഒരു ഇരുപതു-ഇരുപത്തഞ്ചടി പൊക്കംവരെ ശികരങ്ങളില്ലാതെ പടര്‍ന്ന് പന്തലിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ഒരു നാട്ടുമാവ്. തട്ടുതട്ടായ ഭൂമിയില്‍ മൂന്നു തട്ടുകളിലായി പന്തലിച്ച് നിന്ന ആ നാട്ടുമാവ് ഇന്ന് ഒരു ഓര്‍മ്മായായി എന്നതാണു യദാര്‍ഥ്യമെങ്കിലും ആ മാവിനെ മറക്കുവാന്‍ എനിക്കു ഒരിയ്ക്കലും സാധിക്കില്ല. ബ്ലോഗുകള്‍ എഴുതാന്‍ മാത്രം എന്റെ ബാല്യകാലത്ത് വലിയ അനുഭവങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടില്ല എങ്കിലും ഇന്നും നഷ്ട്ടബോധങ്ങളില്‍ ഈ മാവും, അതിലെ സുഗന്ധമുള്ള മമ്പഴവും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു.
