തമസല്ലോ സുഖപ്രദം

 യേശുയപ്പച്ചാ പിടിക്കപ്പെടല്ലേ..... അപ്പായിക്ക്  മനസിലാകല്ലേ, തല്ല്  കിട്ടല്ലേ,  അമ്മ വഴക്കുപറയല്ലേ......  എന്നെ ഇറക്കിവിടല്ലേ ......എന്റെ കര്‍ത്താവേ രക്ഷിക്കേണമേ ..... ഞാന്‍ പിടിക്കപ്പടെല്ലേ........ ഇന്ന് ഞാന്‍ വിചാരിച്ചപ്പോലെ എല്ലാം നടന്നാല്‍ ഞാന്‍ നാളെ കുരിശടിയില്‍ മൂന്നു  മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചേക്കാമെ.... പരുമലയിലെ അപ്പച്ച** പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നുമുണ്ടാകരുതേ..... കാത്തുകൊള്ളണേ................

"നീ എന്തു ആലോചിച്ചോണ്ടിരിക്കുവാ അരുണ്‍ " തലയില്‍ ഞോണ്ടികൊണ്ടുള്ള അനുപമയുടെ ചോദ്യം കേട്ടാണ് അരുണ്‍ ചിന്തയില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ന്നത്.
"കണക്കിന്റെ ഹോം വര്‍ക്ക് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞോ നീയ്"

അരുണിന്റെ അമ്മയാണ് അനുപമ, സര്ക്കാര്‍ പ്രസ്സിലെ ടെക്ക്‍നിക്കല്‍ എന്‍ജിനിയര്‍ ആണ്. അച്ഛന്‍ അലക്സ് സിവില്‍ എന്‍ജിനിയര്‍ ആണ് ഒരു സ്വകാര്യ കമ്പനിയില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു.  കണ്‍മുന്‍പില്‍ നിന്നും ഓടിപ്പോകുന്ന അധിക, ഗുണിത, സമ ചിഹ്നങ്ങളെ നോക്കി നിര്‍വികാരതയോടെ  അരുണ്‍ പറഞ്ഞു ....

"ഇല്ല....."

"വേണ്ട..... ചെയ്യേണ്ട ..... എല്ലാം വെച്ചോണ്ടിരുന്നു ഒന്നും പഠിക്കാതെ നീ പരീക്ഷയ്ക്ക് മൊട്ട മേടിക്ക് ....... എന്നിട്ട് അത് ഞാന്‍ നിനക്ക് പുഴുങ്ങിത്തരാം....കേട്ടോ...............  ദൈവമേ...!!! എങ്ങനെ ഞാന്‍ ഇവനെ പഠിപ്പിച്ചെടുക്കും ഇത് ....." അനുപമ നീടുവീര്‍പ്പിട്ടു.


"അതേ......... ഈ ആറാംക്ലാസില്‍ നിന്നും ജയിച്ചു ഏഴില്‍ കയറണമെന്ന് നിനക്കു ഒട്ടു താത്പര്യമില്ലെ കുഞ്ഞേ.......ഞാന്‍ പറയുന്നതു നീ വെല്ലോം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ.... ശ്ശൊ!!..." അനുപമയുടെ നെടുവീര്‍പ്പുകലൂടെ എണ്ണം കൂടി എന്നല്ലാതെ നിര്‍വികാരതയോടെ അരുണ്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ജീര്‍ണ്ണത അവനെ നല്ലതായി ബാധിച്ചിരുന്നു. 

പുറത്തു കാര്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്ന ഒച്ചകേട്ടാണ് അനുപമ അരുണിനോടുള്ള വഴക്കു നിര്‍ത്തിയത്....... 

"ദോണ്ട് അപ്പ വന്നിടുണ്ട്..... നിനക്കുള്ളതു ഇപ്പോ ഞാന്‍ വാങ്ങിതരേണ്ടങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഇട്ടു തന്ന മുഴുവന്‍ പ്രൊബ്ലെംസുകളും ഇപ്പോ തന്നെ തീര്‍ത്തോളനം..... " എന്നു പറഞ്ഞു അനുപമ വാതില്‍ തുറക്കാന്‍ പോയി. 

അരുണിന് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും പുസ്തകത്തിലെ ചിഹ്നങ്ങള്‍ യദാസ്ഥാനത്ത് നിര്‍ത്താന്‍ സാധിച്ചതെയില്ല. അവ പറന്നു നടക്കുകയാണ്...... ഈശോയേ!!!....  പണ്ട് താന്‍ പഠിച്ച ഗുണന പട്ടികയും ഞാന്‍ മറന്നോ. അഞ്ചേ ഗുണം അഞ്ചു എത്രയാ...... അങ്ങനെയുള്ള ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ അരുന്‍റെ മനസിലൂടെ ഒരു ട്രെയിന്‍ കണക്കെ പോകുകയാണ് അതിനു താളമിട്ടുകൊണ്ട് ഹൃദയവും. 

തന്റെ പദ്ധതികള്‍ പ്രാവര്‍ത്തീകമാക്കുവാനുള്ള സമയം അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുവാണ്. വെറും നാല്‍പ്പത്തഞ്ചു മിനിറ്റുകള്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ തന്റെ പദ്ധതികള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചു തുടങ്ങും. പക്ഷേ  ചുമരിലെ ക്ലോക്കിന്റെ മിനിറ്റ് സൂചികള്‍ക്ക് എന്തേ ഇത്ര  കറങ്ങുവാന്‍ താമസം ..... എത്ര നേരമായി താന്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ് ....... പെട്ടന്നു ക്ലോക്കിന്റെ രൂപം അപ്പയുടെ മുഖമായി മാറുന്നത് അരുണ്‍ ഒരു ഞെട്ടലോടെ കണ്ടു..... അതിന്റെ  മിനിറ്റ് സൂചികള്‍ എവിടെ പോയി മറഞ്ഞു ...... അതിലെ അക്കങ്ങള്‍ അതാ അപ്പയുടെ കണ്ണും, മൂക്കും, വായും, മീശയുമായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കുന്നു.... 

"ഡാ !!!!..നീ എന്തുചെയ്യുവാ.....നാളെ പരീക്ഷയല്ലേ......ഇങ്ങനെയിരുന്നാല്‍ എങ്ങനാ....." അപ്പയുടെ വിളിയുടെ ശക്തിയില്‍ നിന്നും മനസിലായി തനിക്കും ക്ലോക്കിനുമിടയില്‍ ശരിയ്ക്കുമുള്ള അപ്പയാണ് നില്‍ക്കുന്നത് എന്നു. 

അരുണിന്റെ ഉത്തരത്തിനോ, പ്രതികരണത്തിനോ  കാത്തു നില്‍ക്കാതെ അലക്സ് കൊടുക്കുവാനുള്ളത് കൊടുത്തു. അവസാനമായി "ശരിക്കും പഠിച്ചോണം" എന്നൊരു താക്കിതും കൊടുത്തു  ആലക്സ് കുളിമുറിയിലേക്കും,   അനുപമ അടുക്കളയിലേക്കും,  അരുണ്‍ കണക്ക് പുസ്തകത്തിലേക്കും, ക്ലോക്കിലെ സൂചികള്‍ ഒന്‍പത് മണിയിലേക്കും  നടന്നു. 

ഒരു പട്ടാള ക്യാമ്പിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന സ്കൂളിലാണ് അരുണ്‍ പഠിക്കുന്നത്. അന്തര്‍ദേശീയ സ്കൂളില്‍ കൂട്ടുകൂടി, ചിരിച്ചു കളിച്ചു നടക്കാനൊന്നും പാടില്ല. രാവിലെ സ്കൂള്‍ ബസ്സില്‍ ചെന്നിറങ്ങിയാല്‍ നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ തുടങ്ങുകയായി. അതിനു മുന്നോടിയായി ഒരു മണിയടിയുമുണ്ട്. ഓരോ മണിയ്ക്കും ഒരു അര്‍ത്ഥമുണ്ട്. ക്ളാസ്സില്‍ കേയറാന്‍ , ഇരിക്കാന്‍, നില്ക്കാന്‍, ഇറങ്ങാന്‍, സംസാരിക്കാന്‍, ടോയിലറ്റില്‍ പോകാന്‍, ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ അങ്ങനെ ഒരു യാന്ത്രികമായ ഒരു അന്തരീക്ഷം. എല്ലാം ആ മണിയേല്‍ ആശ്രയിച്ചാണ് നടക്കുന്നതു. ആ ചിട്ടകള്‍ അരുണിന്റെ ജീവിതത്തിലും ഒരു ശീലമായതുകൊണ്ടാണ് പണ്ട് പള്ളിയില്‍ കുര്‍ബ്ബാനക്കിടയിലെ  മണിയടി കേട്ടപ്പോള്‍ അരുണ്‍ അറിയാതെ മൂത്രമൊഴിച്ചത്. 

സാജു അരുണിന്റെ ബസ് കൂട്ടുകാരനാണ്. ബസ്സില്‍ വച്ചുള്ള കൂട്ട് മാത്രമേയുള്ളൂ അരുണിന് അവനോടു, കാരണം ബസ്സില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയാല്‍ ഒന്നിങ്കില്‍ സ്കൂളിന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങളിലേക്ക് അല്ലെങ്കില്‍ ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ കോട്ടയായ വീട്ടിലേക്ക്. അല്ലാതെ ഒരുമിച്ച് കളിക്കുവാനോ, തമാശ പറയുവാനോ അവര്‍ക്ക് അവസരങ്ങള്‍ കിട്ടിയിരുന്നില്ല. ആ യാത്രകള്‍ക്കിടയിലുള്ള ചെറിയ സൌഹൃതം അരുണിന് വലിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് അരുണിന്റെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ സാജുവിനോടു അരുണ്‍ പറയുന്നതും, രണ്ടു ദിവസങ്ങളുടെ ചര്‍ച്ചകള്‍കോടുവില്‍ ഒരു ബുദ്ധി അവന്‍ കണ്ടു പിടിച്ച് അരുണിന്റെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതും. ആ ബുദ്ധിയാണ് ഇന്ന് അരുണ്‍ നടപ്പാക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. 

"അരുണ്‍ വാ ഡിന്നര്‍ കഴിക്കാം" അനുപമയുടെ വിളികേട്ട് ചിന്തകളെ കണക്ക് പുസ്തകത്തില്‍ അടച്ചു, ഏഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന സൂചികളെ ഒന്നുകൂടെ നോക്കി അരുണ്‍ ഊണ് മേശയിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ അപ്പോഴേക്കും അപ്പയും അമ്മയും ഇരിന്നിരുന്നു. രണ്ടു ചപ്പത്തിയും തന്റെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട കോഴിക്കറിയും കഴിച്ചു വീണ്ടും അരുണ്‍ പഠിക്കാനിരുന്നതും.... കറണ്ട് പോയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അരുണിന്റെ നെഞ്ചില്‍ ഒരു മിന്നല്‍ പാഞ്ഞു. 

"എന്റെ യേശുയപ്പച്ച !!!!....." അറിയാതെ അരുണ്‍ വിളിച്ച് പോയി......

"ഡാ....എന്താ....പേടിക്കേണ്ട...കറണ്ട് പോയതാ..... അപ്പ ഇപ്പോ വരാം...." അലക്സ് ഇരുട്ടത്തിരിക്കുന്ന അരുണിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. എങ്കിലും അരുണിന്റെ മനസില്‍ ആശങ്കയുടെ പെരുമ്പറ കൊട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു

"എന്താ അനു ഇന്‍വെര്‍ട്ടര്‍ വര്‍ക്ക് ചെയ്യാത്തെ.....ഇന്നലെവരെ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലായിരുന്നല്ലോ...." അലക്സിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോള്‍ അരുണിന്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറയുടെ ഉച്ചസ്ഥായിലെത്തിയിരുന്നു. 

"ഈ ഇരുട്ടത്തു ഇനി അതേ പണിയേണ്ട......അരമണിക്കൂറിന്റെ കാര്യമല്ലേ.......കറണ്ട് വന്നിട്ട് നോക്കാം......മുന്‍വശത്തെ ഡോര്‍ പൂട്ടിയെക്കു അലക്സ്......താത്ക്കാലം ഇവിടിരിക്ക്..... അരുണ്‍ എവിടാ .....ഡാ .......വാ .....ഇനി കറണ്ട് വന്നിട്ട് പഠിച്ചാല്‍ മതി...... "

ഇരുട്ടത്തു തപ്പിത്തടഞ്ഞു അരുണ്‍ അനുപമയും, ആലേക്സും ഇരിക്കുന്നിടത്ത് എത്തി. അനുപമ അവനെ എടുത്തു തല അനുപമയുടെയും, കാലുകള്‍ അലെക്സിന്റെയും മടിയില്‍ വരത്തക്കവിധം കിടത്തി.....അനുപമയുടെ കൈവിരലുകള്‍ അരുണിന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി  നെറുകയില്‍ ഒരു തലോടലായി മാറി..... അലക്സിന്റെ വിരലുകള്‍ അവന് ഒരു സുരക്ഷിത വലയം തീര്‍ത്തു.... അപ്പോള്‍ അവന്റെ മനസില്‍ അധിക, ഗുണിത, സമ  ചിഹ്നങ്ങള്‍ പറക്കലുകള്‍ മതിയാക്കി യഥാസ്ഥാനത്ത് വന്നിരുന്നു ചിരിക്കുന്നു. അവയോടു കൂട്ടുകൂടാനാനോ അവ തന്നെ വിളിക്കുന്നത്...... അതേ.... ഇന്നുവരെ വായിച്ചതെല്ലാം ഇപ്പോള്‍ മനസില്‍ തെളിയുന്നു..... ഇലഞ്ഞിത്തറ മേളം കൊട്ടി തീരുന്നത് പോലെ  മനസിലെയും, ഹൃദയത്തിലെയും താളങ്ങള്‍ അതാ ശാന്തമാകുന്നു.... കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ അടഞ്ഞു അരുണ്‍ പറക്കുകയാണ് കൂടെ കണക്കിലെ ചിഹ്നങ്ങളുമുണ്ട് ..... അതേ അരുണ്‍ അപ്പോള്‍ ജീവിതത്തിലെ വലിയ സന്തോഷം അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു.




**മലങ്കര സുറിയാനി ഓർത്തഡോക്സ് സഭയുടെ  പ്രഖ്യാപിത പരിശുദ്ധനാണ്  പരുമല തിരുമേനി അല്ലെങ്കിൽ ഗീവർഗ്ഗീസ് മാർ ഗ്രീഗോറിയോസ് തിരുമേനി.